காசி

தமாம் பாலா

என் மன வானில் சிறகை விரிக்கும் வண்ணப் பறவைகளே. இது காசி 2001 ல் வந்த தமிழ்த் திரைப்படம். கலாபவன் மணி மலையாளத்தில் நடித்த படத்தைத் தழுவி தமிழில் விக்ரம் நடித்த சூப்பர் ஹிட் திரைப்படம். இந்தப் பதிவு அந்தக் காசி பற்றியது அல்ல.

சமீபத்தில் நான் சென்று வந்த உலகின் மிகப்பெரிய இஸ்லாமிய நாடு பற்றியது அது. சைகான் நகரில் இருந்து இந்தோனேசியா செல்ல மலேசிய கோலாலம்பூர் விமான நிலையத்தில் ஒரு இடை நிறுத்தம். கே.எல்.ஐ.ஏ 2 விமான நிலையம்.

காலை 9.30 மணிக்கு ஹோசிமின் நகர் விமான நிலையம், ஏர் ஏசியா விமானம். மதிய உணவு நேரத்துக்கு கே.எல் சேர்ந்தோம். எங்கு பார்த்தாலும் தமிழர் நடமாட்டம். பொட்டு வைத்து பூமுடித்து வட்ட நிலவாய் பணி புரியும் பெண்கள், மண்ணின் மைந்தராய் ஆண்கள். அடுத்த விமானம் இரவு பத்து மணிக்கு. 

முன் கூட்டியே செல்ல வேறு விமானம் கிடைக்குமா என்று பார்க்க கிட்டத்தட்ட ஏர் ஏசியா அலுவலகத்துக்கு விமான நிலையத்தின் வெளிவாயில் வரை நகரும் படிகளில் நடை பயின்றேன். அழகுத் தமிழில் ஆகாது விமானம் மாற என்ற செய்தி ஆறுதலாய் அதிசயமாய் அலுவலர் இன்முகத்தால் ஆனது.

டேஸ்ட் ஆப் இந்தியா என்ற பெயரில் அச்சடித்த டபரா சோறும் அளவு சாப்பாடாய் காய்கறிகள். அது போதாதென பருப்பு வடையும் ப்ரூ காப்பியும். மலேசிய வெள்ளி கையில் இல்லை. அமெரிக்க டாலருக்கும் தடா. விசா அட்டை கை கொடுத்ததால் தப்பித்தேன், மணி எக்ஸ்சேஞ்ச் போகாமலேயே. இரவு வரை இன்னும் காப்பி, பிட்ஸா பனானா கேக் என்று நொறுக்குத் தீனி.

ஒரு வழியாய் இரவு விமானம் பிடித்து இந்தோனேசியா வந்து சேர்ந்தோம். பத்து மணிக்கு மலேசியாவில் புறப்பட்டு பத்து மணிக்கு இந்தோனேசியா சேர்ந்தது கிட்டத்தட்ட ஒரு டைம் ட்ராவல் அதிசயம். தமிழில் சொன்னால் அது காலப் பயணம்.

வந்த இடம் புதியது, இந்தோனேசியா பணம் மாற்றலாம் என்றால் மணி எக்ஸ்சேஞ்ச் பூட்டி விமான நிலையம் இரவுத் தூக்கத்துக்கு படுக்கை தட்டிப் போட்டு தயார் ஆகி விட்டது. ஒரு வழியாய், விசா ஆன் அரைவலில் கொடுத்த டாலருக்கு, சில்லரையாய் கிடைத்த ருபையாக்கள் ஒரு அதிர்ஷ்டப் பரிசாய் அமைந்தது.

விமான நிலையம் வெளியே, இறைவன் அனுப்பிய தேவ தூதனாய் வந்தார் உள்ளூர் ஆதி. கிராப் கார் ஓட்டுனராம், அவரே முன்னெடுப்பாய் எங்களை வண்டியில் ஏற்றி விடுதியில் சேர்த்து விடைபெற்றார். அவர் பேசிய ஆங்கிலம் அதிசயம் ஆனால் உண்மை.

புதிய ஊர் புதிய மனிதர் பகாஸா பேசும் ஊரில் மூன்று மாரியம்மன் கோயில்கள். இருநூறு ஆண்டுக்கும் முன் இங்கு வந்த தமிழர் கட்டியதாம். அதில் ஒரு கோயிலில் இரவு பூஜை தீபாராதனை பார்த்து, மசால் தோசை பூரி சாப்பிட்டு இனிதாய் ஒரு நாள் முடிந்தது.

சரி இப்போது இந்தப் பதிவின் தலைப்புக்கு வருவோம். புதிய நாட்டின் விருந்தோம்பல் வழக்கமாய், முகமன் கூற வணக்கம், நன்றி மற்றும் சைவ மரக்கறி உணவுக்கான உள்ளூர் சொற்களை கைவசப்படுத்துவது என் வழக்கம். நன்றி சொல்ல உள்ளூர் மொழியில், Terima Kasih என்றார். அது எனக்கு, தெரி(யு)மா காசி(ஹ்) என்று தேனாய் காதில் பாய்ந்தது!

இன்னும் இந்தியாவில் வாரணாசி என்ற பாரதி கண்ட காசியை பாலா கண்டதில்லை என்றாலும், குறைந்த பட்சம் ராமேஸ்வரம் தெரியும். கண் தெரியாத காசி போல, மொழி பாஷை தெரியாத ஊரில் கண்ணைக் கட்டி காட்டில் விட்டது போல திரிந்த பின்னர், திரும்ப வந்தோம் மலேசியா விமான நிலையத்தில் தமிழ் பேசி சைகையால் பேசும் சைகானில் மறு வருகை!

ராஜ பார்வை

ராஜ பார்வை

தமாம் பாலா

வியட்நாமின் சந்திரப் புத்தாண்டு முடிந்தது 2025 பிப்ரவரி முதல் வாரத்தில். விடுமுறை முடித்து சென்னையில் இருந்து ஸ்கூட் விமானம் மூலம் சிங்கப்பூர் வந்தேன். உலகின் தலைசிறந்த சங்கி விமான நிலையம் முழுவதும் கம்பள விரிப்பு அழகு அருமை. நம் பெட்டியை இழுத்துச் செல்ல தள்ளு வண்டியே உகந்தது. ஆங்காங்கே நாற்காலிகள் நிரம்பி உலகம் சுற்றும் வாலிப வாலிபிகள் தரையில் அமர்ந்தும் படுத்தும் இருந்தது கண்கொள்ளா காட்சி.

காலை முதல் மாலை வரை வியட்நாம் சைகான் இணைப்பு விமானத்துக்கு காத்திருந்தேன். விமான நிலைய இணையம் பலமாய் இருந்ததால் வியட்நாம் அலுவலகத்துடன் குட்டி இணைய சந்திப்பும் இனிதே நிறைவேறியது. அடுத்த விமானத்தில் ஏறும் கதவு 19க்கு போக சற்று மூச்சு வாங்கி விட்டது.

ஆசுவாசம் செய்ய ஒரு நாற்காலியைத் தேடி, அமர யத்தனித்தேன். எங்கிருந்தோ முளைத்த ஒரு சீனப் பெண்மணி, அய்யா இது என் இருக்கை என்றாள். கொஞ்சமாய் அதிர்ந்து நான் அவளுக்கு வழிவிட்டேன். அவளுக்கு பக்கத்து இருக்கை மேல் பயணப் பெட்டிகள், அடுத்த இருக்கையில் ஒரு முதியவர் (நானும் சின்னப் பையன் அல்ல கொஞ்சமாய் முதுமைக்குப் புதியவன்). 

"இருக்கைகள் மனிதர் அமர, பெட்டி படுக்கை வைக்க அல்ல" என கொஞ்சமாய் என் வார்த்தைகள் வரம்பு மீறி விட்டன. "நீங்கள் கேட்டால் அதை காலி செய்கிறேன், கேலி வார்த்தை வேண்டாமே" என்றார் முதியவர். வழக்கம் போல ஒரு மன்னிப்பு கேட்டு நிலைமையை சரி செய்து, ஒரு வழியாக இட ஒதுக்கீடு கிடைத்தே விட்டது.

வியட்நாம் வந்து இரண்டு நாளில் தாய்லாந்து பயணம் தொழில்முறையில். மீண்டும் வியட்நாம் தினம் தினம் புது புது மனிதர்கள் அலுவலகம் வருவதும் பகலில் தொழிற்சாலை இரவில் உணவகம் என இன்னும் ஒரு வாரம் ஓடி விட்டது.

இதுவரை எழுதுவதற்கு என தூண்டிலோ தூண்டுகோலோ இல்லை, இன்று மதியம் அவளை நான் பார்க்கும் வரை. இன்று சனிக்கிழமை, அரைநாள் வேலை, வார இறுதி தொடக்கம். என் அலுவலகம் இருப்பது வியட்நாம் நகரம், தன் பூ மாவட்டம், லே துக் ஹோக் தெருவில். இருவழிப் பாதை நடுவில் கொஞ்சமாய் புல்வெளி.

அடுத்த தெருவில் ஒரு வியட்நாமிய சைவ உணவகம், நேற்று தான் மறு திறப்பு டெட் விடுமுறை முடிந்து. தெருவில் நான் பார்த்த பெண், அவள் கையில் பார்வையற்றவர் கைத்தடி, கண்கள் மூடியே இருந்தன, கறுப்புக் கண்ணாடி இல்லை, வயது 25-30 இருக்கலாம், தரையில் தட்டிய படியே பாதையை அளந்து சென்றாள். அவள் கையில் லாட்டரி சீட்டுகள்!

வியட்நாமில் முதியவர் பார்வையற்றவர் லாட்டரி சீட்டு விற்பது வழக்கம். ஒரு சீட்டு 10,000 டாங் ( ரூ 30 பக்கம்) அவளிடம் ஒரு சீட்டு வாங்கி அவள் கையில் ஒரு வியட்நாம் காகிதப் பணத்தைத் திணித்தேன். அவளை வழி நடத்தி, பாம் வன் சாவ் தெருவில் நடந்தோம். அது மோட்டர் பைக் கார் என பிசியான சின்ன தெரு. அடுத்த கொரிய உணவக காவலரிடம் அந்த பெண்ணை ஒப்படைத்தேன், அவர் எனக்கும் மூத்த வியட்நாமியர். அவரும் அவளிடம் ஒரு லாட்டரி சீட்டு வாங்கி விட்டார்.

நான் ஓட்டமும் நடையுமாய், உணவகம் வந்தேன். சட்டென்று ஒரு திட்ட மாறுதல், உட்கார்ந்து சாப்பிட வேண்டாம். இரண்டு சாப்பாடு பார்சல், எனக்கு ஒன்று அந்த ராஜ பார்வை பெண்ணுக்கு ஒன்று.

ஐந்து நிமிடத்தில் கையில் இரண்டு சாப்பாட்டுடன், வந்த வழியே திரும்பினால் எங்கும் அந்த(க)ப் பெண்ணின் சுவடே தென்படவில்லை. தெருமுக்கின் நான்கு மூலைகளையும் துழாவி மிஞ்சியது ஒரு சிறு ஏமாற்றம், ஒரு சாப்பாட்டை கொரிய உணவகக் காவலரிடம் கொடுத்து, புன்முறுவல் நன்றி வாங்கி வீடு திரும்பினேன். 

இப்படியாக இந்த நாள் இனிய நாள் இரவு இப்போது. யூடியூபில் தலை அஜித்தின் ஆரம்பம் பார்த்தபடி இந்த தமாம் பாலாவின் ராஜ பார்வையை நிறைவு செய்கிறேன், நன்றி வணக்கம் சகோஸ்!

மூடுபனி

மூடுபனி

தமாம் பாலா

2025ம் ஆண்டு பிறந்தே விட்டது, 2024 ஐ ஓட ஓடத் துரத்திவிட்டு. ஜனவரி இறுதியில் வியட்நாமிய சந்திரப் புத்தாண்டு. 10 நாட்கள் விடுமுறை, சென்னை சென்று குடும்பத்தினரை சந்திக்கலாம் என்ற நினைப்பே தனித் தெம்பு.

சொல்லி வைத்தது போல ஊருக்குக் கிளம்பும் வரை வேலையில் கடைசி நேர அழுத்தங்கள் இருப்பது இயல்பான ஒன்று. வெள்ளிக் கிழமை அதிகாலை 2.30க்கு இண்டிகோ விமானம், சைகான் முதல் கல்கத்தா வரை. தொடர் விமானமும் சென்னை வரை இன்னொரு இண்டிகோ தான்.

ஊருக்குப் பெட்டி கட்ட முதல் சனி ஞாயிறு நாள் குறித்திருந்தேன். சனி காலையில் தாய்லாந்து ஆலோசகர் சோம் பாப் வந்ததால் அரைநாள் அலுவலக வேலை. மதியம் எங்கள் குழுமத்தின் ஆண்டு விழா, ஒன்றே குலமென்று பாடினேன் மேடையில். எவ்வளவு புரிந்ததோ தெரியவில்லை, மரியாதைக்கு பூங்கொத்து கொடுத்து ரசித்தனர்.

ஞாயிறு அலுவலகம் இல்லை. ஆனால் அபூர்வமாக வியட்நாமிய வாஸ்து நாள் என்று அலுவலகத்தில் வழிபாடு. குட்டிப் பன்றிமேல் கத்தி குத்தி வைத்து, கெட்டியான அரிசிப் பொங்கல் வைத்து அதன் பெயர் சோய், குலோப்ஜாமூன் போல் பல பருப்பு உருண்டைகள் கலர் கலராய், உள்ளே இனிப்பு.

ஊதுவர்த்தி ஏற்றி, குழுமத் தலைவர் முதல் எல்லோரும் வரிசையில் நின்று வணங்கினோம். காகித அட்டையில் செய்த குதிரை, வீடு என பல ஜிகினா சரக்குகளை சொக்கப்பானை கொளுத்தி சொர்க்கத்துக்கு அனுப்பி வைத்தோம்.

அதன் பின் வழக்கம் போல மோத், ஹாய், பா, யோ என்று (1,2,3 குடி) ஹைனிக்கன் பியர் பிரசாத விநியோகம் முடிந்தது. திங்கள் முதல் வியாழன் வரை மொரிசியசு நாட்டில் இருந்து எங்கள் வாடிக்கையாளர் வருவதாக என் சகா அன் தெரிவித்தான்.

திங்கள் வழக்கம் போல் முழுநாள் அலுவலகத்தில். மாலை அட்டைப் பெட்டியில் அகப்பட்டதைப் போட்டு பிள்ளையார் சுழி போட்டேன். செவ்வாய் கிழமை மொரிசியசு நாட்டவர் இருவர் தரிசனம். ஒருவர் கொஞ்சம் வெள்ளைக் காரர் ஜாடை, இன்னொருவர் சற்று கறுத்த நிறம் கொஞ்சம் சுருட்டைமுடி இருவரும் நாற்பது வயதுகளில், சுறுசுறுப்பாய் இருந்தனர்.

கறுத்தவர் ஆப்பிரிக்கர் போல் இல்லாமல் இந்தியர் போல் தோற்றம். கண்கள் வசீகரமான பூனைக்கண். எங்கேயோ பார்த்தது போல் பழக்கமான மனிதர் போல் தோற்றம், யார் என்று பின்னர் சொல்கிறேன்.

அவர்களுக்கு பகலில் குழுமத்தை, தொழிற்சாலையைக் காட்டினோம். இரவில் ஹோசிமின் நகரத்தின் பாரம்பரிய உணவையும் உறங்கா நகரத்தின் புயிவியன் தெருவின் இரவு வாழ்க்கையையும் காட்டினோம்.

இரு இடங்களில், உணவு மற்றும் உற்சாக பானத்துடன் லைவ் பேண்ட் என்று சொல்லும் ஆங்கில இசைக் கச்சேரியும் உண்டு. மொரிசியசு நண்பர்கள் பாடலை ரசித்தனர். கூடவே பிரஞ்சு மொழிப் பாடல் வேண்டும் என நேயர் விருப்பமும் வைத்தனர்.

தொழில்முறைப் பாடகர்கள் பிலிப்பின் நாட்டவர் கைவிரித்து விட்டனர். ஒரு கத்துக்குட்டி பாடகி வியட்நாமியப் பெண் வந்தாள். பிரஞ்சு மொழியும் இசையும் கல்லூரியில் பயில்பவளாம். ஒன்றுக்கு இரண்டாய் பிரஞ்சு பாடலை இசைக்குழுவுடன் பாடி அசத்தி விட்டாள்.

நம் மொரிசியசு நண்பர்கள் மேடையில் ஏறி அவள் பாட்டுக்கு ஆடத் தொடங்கினர். அப்போது தான் அந்த அற்புதம் நிகழந்தது. கறுப்பு அழகன் மறைந்து அங்கே நான் கண்டது நீரும் நெருப்பும் நாளை நமதே கறுப்பு எம்.ஜி.ஆர்! முக சுழிப்பில் கை கால் அசைவில் அச்சு அசல் எம்ஜிஆர் பாணி, அதுதான் பிரஞ்சு பாணியும் போல.

வியாழன் மதியம் இனிதாய் பொழுது கழிந்து மாலை நான்கு மணிக்கு சைகான் சர்வதேச விமான நிலையத்தில் பிரியாவிடை கொடுத்தோம். இரண்டு நாட்கள் இரவுத் தூக்கம் இல்லை தினம் காலை 3 மணி வரை ஆட்டம் பாட்டம். என் கண்கள் தூக்கத்துக்கு ஏங்கி இருந்தன.

ஒரு வழியாய் வீட்டுக்கு வந்து, பின் பக்கத்து அங்காடி தெருவில் ராதிகா என் மனைவி கேட்ட உயிர் மூங்கில் செடிகள் பீங்கான் ஜாடிகள் வாங்கி அட்டைப் பெட்டியில் அடைத்து இரவு 9 மணிக்கு மீண்டும் விமான நிலையம் வந்தேன்.

2 மணி வியட்நாம் நேரம் விமானம் பறந்து 4 மணி இந்திய நேரம் கல்கத்தா வரும். அசந்து தூங்கிப் போனேன், விமானியின் அறிவிப்பு வரும் வரை. நாம் இப்போது கல்கத்தா விமான நிலையம் மேல் பறக்கிறோம்,ஆனால்...

ஆனால் என்ன? இங்கு ஒரே மூடுபனி, சுத்தமாக எதுவுமே தெரியவில்லை. விமானம் தரை இறங்க இது பாதுகாப்பான சூழ்நிலை இல்லை. எனவே நாம் லக்னோவில் தரை இறங்குவோம் என்றார் விமானி.

முதல் நாள் 70 விமானம், அன்று 60 விமானங்கள் மடைமாற்றப் பட்டதாக பின்னர் கூகுளில் அறிந்த்தேன். லக்னோவில் 5 மணி நேரம் விமானத்துக்கு உள்ளேயே இருந்ததால் பயணிகள் சத்தம் போட ஆரம்பித்து விட்டனர். நான் அறிவிக்கப் படாத ஐநா சபை உறுப்பினராக அவர்களை கொஞ்சம் சமாதானம் செய்து வைத்த்தேன்.

சக பயணியாய் ஒரு விசாகப்பட்டினப் பையன் வந்தான். சைகானில் ஆங்கில ஆசிரியனாம், அன்பாய் அவனே பேசினான் அதிசயம் ஆனால் உண்மை. தற்கால முப்பதுக்கும் குறைந்த இளைஞர் முகம் கொடுத்துப் பேசுவது இல்லை.

வளைகுடா நாட்களில் இந்தியர் தமிழர் கண்டால் இங்கிதமாய் பேசுவோம். வியட்நாமில் வாழும் இந்தியர் பெரிய மனிதர், தொழிலதிபர் மற்றும் தலைமை அதிகாரி மட்டுமே, தொழிலாளர் இல்லை. நாம் சிரித்தால் பதிலுக்கு சிரிக்க மிகவும் யோசிப்பார்கள். சொத்தில் பாதி எழுதி வாங்கி விடுவானோ என்ற பயம் கண்ணில் தெரியும். 

ஒரு வழியாய், கல்கத்தா பனி மூட்டம் விலகி, லக்னோவில் இருந்து பறந்து அங்கு இறங்கினோம். அடித்துப் பிடித்து அடுத்த விமானத்தில் சென்னை சேர்ந்தேன். இண்டிகோ திணறி விட்டது கூட்டத்தை சமாளிக்க. வர வர விமான நிலையம் தஞ்சாவூர் பஸ் ஸ்டாண்ட் போல சந்தைக் கடையாய் ஒரே பிஸி ஆகி விட்டது. பதிவை முடிக்கிறேன், நன்றி வணக்கம்.

இரு கோடுகள் 2

இரு கோடுகள் 2

தமாம் பாலா

முதல் பச்சை ரேகைக்கு முன்பே ஒன் ப்ளஸ் வேறு விதமான தொந்தரவை ஆரம்பித்து இருந்தது. அதில் இருந்த இரு சிம்களில், ஒரு எண் காலையில் தொடர்பு அறுந்து போய் விடும். வீட்டில் வைஃபை இருப்பதால் எதுவும் தெரியாது. வெளியே போனதும் டேட்டாவும் கிடைக்காது, தொலைபேசி இணைப்பும் கிடைக்காது. பின் வைத்து சிம் அட்டைகளை வெளியே எடுத்து திரும்ப போட்டதும் எல்லாம் சரியாகி விடும. தினம் தினம் இதே ரகளை தான். 

ஒரு நாள் காலை தெருவில் குழுமத்து வண்டிக்காக தொழிற்சாலை செல்ல காத்திருந்தேன். சிம் சொதப்பலுடன். அக்கம் பக்கத்தில் பின் பின் என்று நான் புலம்ப, கடைக்காரர் சார்ஜரைத் தந்தார். அப்போது தான் வியட்நாமில் பின் என்றால் பேட்டரி, மின்கலம் என தாமதமாக உறைத்தது.

கைபேசியில் பச்சைக் கோடு பார்த்ததும் எனக்கு கர்மா நினைவுக்கு வந்தது. வியட்நாமி சக ஊழியன் ஹாவ் கைபேசியில் நிறைய கோடுகளை நான் ஒரு நாள் பார்த்தேன். நண்பா, உலகத்தில் ஸ்கான் கோடு பார் கோடு கொண்ட கைபேசி என கிண்டல் அடித்தேன். அது இப்போது பூமராங் ஆக எனக்கேவா என கொஞ்சம் வலித்தது.

கூகுளில் திரைக் கோடு தேடிய போது என்னைப் போல் பலர் அவதிப்படுவது தெரிந்தது. இதை நீக்க, திரையை மாற்ற வேண்டும் பதினைந்தாயிரம் ரூபாய் ஆகலாம் என்று ஒருவர் பதிவிட்டு இருந்தார். விற்றாலும் புதியது வாங்கினாலும் அவ்வளவு ஆகாது. இதற்கு இடையில் யூடியூபில், டெவலப்பர் ஆப்ஷனில் செட்டிங் மாற்றி கைபேசியை ஒரு முறை அணைத்து மீண்டும் திறந்தால் சரியாகும் என ஒரு ஆரூடம் கண்டேன், செய்தும் பலன் ஏதும் இல்லை. பச்சை ஒளிரேகை இப்போது இன்னும் பெரிதாய் போனது போல தோற்றம்.

அடுத்த ஒரு வாரத்துக்கு ஒரு கோட்டை கண்டும் காணாமல் வாழ்ந்திருந்தேன். ஒன் ப்ளஸ் என்னடா இவன் எவ்வளவு அடிச்சாலும் தாங்கறான் என அடுத்த சுற்றுக்கு தயாரானது.

பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் போதே கைபேசியில் இரண்டாவது கோடு! இது பூமத்திய ரேகையை செங்குத்தாய் போட்டது போல் நீள வாக்கில், முதல் கோட்டை விட இரட்டை தடிமனில். திரையில் இருந்த ராஜ அலங்கார முருகரை அர்த்த நாரீஸ்வரர் போல இரண்டாகப் பிளந்து விட்டது போல். அதற்கும் நான் அசரவில்லை கைபேசியை தொடர்ந்து பயன்படுத்தினேன். அப்போது அடுத்த தாக்குதல் வந்தது. 

கைபேசியில் மத்தியில் கைரேகை பதிவு உண்டு லாக் இன் செய்ய, வங்கி பண பரிவத்தனை செய்ய. நேர் வகிடு கைரேகையை கெடுத்து விட்டது வேலை செய்யாமல் தடுத்து விட்டது.

கைரேகை பொத்தானில் இருப்பது சாதாரணம், திரையில் இருப்பதே உசிதம் என்று கதை விட்ட யூடியூபரை சபித்தேன். இது போன்ற கோடுகள் ஓ எல் டி திரைக்கு மட்டுமே சாத்தியமாம். எல்சிடி டிஃப்டி டிஸ்ப்ளேயில் வராதாம். அதற்காக, வீட்டை குளிர்காய கூரையை எரிக்க முடியுமா என்ன?

கைபேசியை புதிதாக வாங்கி விட வேண்டியது தான். இரண்டு கடன் அட்டை வைத்து சவுதி வாழ்வில் மதிய உணவு நேரத்தில் புதுப் புது கைபேசி வாங்கிய என் அட்டகாசங்கள் கண்முன் வந்து சென்றன.

நிறைய புது மாடல், 4ஜியா 5 ஜியா குழப்பம் வேறு. கொஞ்சம் அடக்கி வாசிப்போம் என்று 2 மில்லியனுக்கு (வியட்நாம் டாங் நம் ஊருக்கு ஆறாயிரம் வரும்) ஏ73 5ஜி கைபேசி வாங்கினேன். இது கடையில் 256 ஜிபி காட்டியது போலியாய், வீட்டுக்கு வந்ததும் தான் 4ஜி மாடல் தான் ஓ எல் டி 5ஜி மாடல் எல் சி டி தான் அதுவும் 128 ஜிபி தான் என்ற உண்மைகள் வெளி வந்தன.

ஒரு வழியாய், அலுவல் பணிகளுக்கு ஒப்போ ஒத்துழைத்தது சாதாரண கைபேசியாய் இருந்தாலும். இரண்டு நாள் கழித்து ஓ எல் டிக்கு கண் ஏங்கியது, எனக்கே கிறிஸ்மஸ் பரிசாக ஒரு பழைய கைபேசி கடைக்கு சென்றேன், அங்கே ஒரு அதிசயம் நிகழ்ந்தது.

கைக்கு அடக்கமாய், தெளிவான திரையுடன் கொஞ்சமாய் அடி வாங்கிய ஒரு கைபேசி கிடைத்தது. ஓ எல் டி தான், எல்ஜி வி30 ஆம். அந்த கம்பெனி தொலைக் காட்சிப் பெட்டியில் சாம்சாங்கின் போடியாளர். கைபேசி தொழிலை கைவிட்டு மூன்றாண்டு ஆகி விட்டது.

ஆனால் கைபேசியின் படம், கண்ணில் ஒற்றிக் கொள்ளலாம். ஒலிப் பதிவுகள் ஒலி அமைப்புகள் அபாரம். கைபேசியை பெரும் ஒலிபெருக்கியில் இணைத்தால் கூட துல்லியமான தெளிவான ஒலி!

ஒரு ரூபாய் கொடுத்தால் நூறு ரூபாய் அளவுக்கு நடிக்கிறான் என்பது போல், சந்தையை படிக்காமல் சிந்து பாடிய எல்ஜி கடையை மூடியதில் வியப்பேதும் இல்லை.

ஒன் ப்ளஸ் இப்போதும் உயிருடன் தான் இருக்கிறது, ஒரு காமராவாக யூடியூப் பதிவுக்கு மட்டும். இந்த பதிவை எழுதும் போது லாசடா இணையத் தளத்தில் என் பழைய காதலியைக் கண்டேன். ஆம், சாம்சங் நோட் 10 தான் அவள். 2019-20ல் கூடவே நோட் 10+ வந்ததால் கை நழுவிப் போனவள் அவள் 10 மில்லியன் விலை அன்று. இன்று 2.6 மில்லியனுக்கு ஒரு அதிர்ஷ்ட வாய்ப்பாய் அவள்!

நோட் 10 4ஜி காமராவுக்கு முன் இன்றைய 5ஜி கைபேசிகள் ஜுஜுபி. கண்ணை மூடிக் கொண்டு இணையத்தில் செலுத்தி விட்டேன், டிசம்பர் 31 அன்று அஞ்சலில் வரும், வந்ததும் என் அடுத்த பதிவும் வரும்.

நண்பர்களே, ஒரு மனைவி, இருகோடுகள், மூன்று கைபேசிகள் என்று எனது கதை தொடரும். கைபேசி இல்லாத 2000 ஆண்டுக்கு முன் காலம், தமிழ் திரைப் பாடல் போல் குழந்தையாய் குழப்பம் ஒன்றும் இல்லாத பொற்காலம். இரு கோடுகள் இணைந்து முடிந்தன, நன்றி வணக்கம்!!

இரு கோடுகள் 1

இரு கோடுகள் 1

தமாம் பாலா

இன்று சனிக்கிழமை, வியட்நாம் சைகான் என்ற ஹோசிமின் நகரில். வழக்கமாக அரைநாளுக்கு வீட்டில் இருந்து வேலை செய்வேன். ஆனால் தாய்லாந்தில் இருந்து ஸோம்பாப் வந்திருக்கிறார். அவரைக் காண வேண்டும் வேலை நிமித்தமாய். ஆகவே அலுவலகம் வந்து கட்டுமான ஒப்பந்தம் வாங்கிக் கொண்டு பேருந்தில் இதை எழுதுகிறேன். இதற்கு முன் 2022 ல் தோய் அன் பதிவும் இப்படித்தான்.

2024ம் ஆண்டு ஓடிவிட்டது. இன்னும் மூன்று நாளில் 2025 பிறந்து விடும். கைபேசியும் கணினியுமாய் இந்த ஆண்டும் சென்றது. மெய்நிகர் வாழ்வில் வேலை தொழில் குடும்பம் கேளிக்கை எல்லாமே வாசப்பூ தான் (வாட்ஸ் அப்). தினமும் பகலில் வேலை செய்வதும், இரவில் இந்தியா அழைப்பதும் ஸ்டார் மேக்கரில் கரோக்கி பாடுவதும் யூடியூபில் வியட்நாம் வீடு வர்த்தகம் வணிகம், பாலாவின் ஜோதிட நேரம் பதிவதுமாய் நாட்களை பறக்க விட்டுக் கொண்டு இருக்கிறேன்.

இந்த சந்திர வருட விடுமுறையில், ஆஷிகா பயன்படுத்தி பின் கைமாற்றிய சாம்சங் மடக்கு கைபேசியோடு சென்னை சென்றேன். எப்போது புதிய உருப்படி பார்த்ததும், இந்தா பாப்பா என தனது பழைய பொருளை தங்கையிடம் தந்து விடுவான் ஆகாஷ். அது இன்றும் தொடர்கிறது. ஒன் பிளஸ் எட்டு டி அவனிடமிருந்து எனக்கும் என் சாம்சங் அவனுக்கும் கூடு விட்டு கூடு பாய்ந்தன.

கிட்டத்தட்ட ஆறுமாதம் ஒன்று கூட்டல் கைபேசி எனக்கு ஈடு கொடுத்து வந்தது. ஓ எல் டி திரை 5000 அலகு மின்கலம் என்று அடிப்படையில் நல்ல கட்டமைப்பு. ஒன்றுக்கு இரண்டாய் பின்கவசமும் லாசடாவில் ஆர்டர் செய்து கவனிப்பு செய்தேன். இங்கு வியட்நாம் கடைகளில் ஐபோனுக்கு மட்டுமே மரியாதை, ஆண்ட்ராய்டு கிலோ என்ன விலை என்பார்கள்.

இரவு உறங்கும் போது கைபேசிதான் படுக்கைத் துணை. கட்டிலின் ஓரத்தில் இருந்த அது, நள்ளிரவில் கை பட்டு தரையில் விழுந்தது. பச்சை கவசத்தை விலக்கிப் பார்த்ததில் ஒரே அதிர்ச்சி, பின்பக்க கண்ணாடி தெரு கிரிக்கெட் பந்து பட்ட வீட்டு ஜன்னல் போல் சிதறி, ஒட்டிய நெகிழியில் சத்தியத்துக்கு கட்டுப்பட்டு நின்றது. முன் பக்கமும் அதே நிலைதான். நெகிழியைப் பிரிக்க பயந்து விட்டு விட்டேன்.

அப்படியே ஒரு மாதம் போனது. ஒரு நாள் காலை விடிந்து பார்க்கையில், கைபேசித் திரையில் வலது முக்கால் பங்கில் முழுநீளத்துக்கு மெல்லிய ஒரு பச்சை ஒளிக்கோடு!

Snow White International - A new way to do business

                                     www.snowwhitevietnam.blogspot.com

வியட்நாமில் ஒரு மோட்டார் சுந்தரம் பிள்ளை

வியட்நாமில் ஒரு மோட்டார் சுந்தரம் பிள்ளை

தமாம் பாலா

வியட்நாமுக்கும் தமிழ்நாட்டுக்கும் உள்ள தொடர்பு கிட்டத்தட்ட இரு நூற்றாண்டைத் தாண்டிய ஒன்று.

கோவிட் காலத்தில் அதற்கு பலியான சைகான் தண்டபாணி கோயில் முத்தையா குடும்பத்தினரும், மாரியம்மன் கோயில் மற்றும் சுப்ரமணிய சுவாமி கோயிலின் பராமரிப்பாளர்கள் யாரும் தமிழ் பேசுவது இல்லை, வியட்நாமிய மொழி மட்டுமே.

கடந்த சில மாதங்கள் முன், எதேச்சையாக எனது வயதை ஒத்த தமிழ் வியட்நாமிய இஸ்லாமிய நண்பர் ஒருவரை சந்திக்க நேர்ந்தது. அவர் தமிழை சரளமாக பேசுவது கண்டு மகிழ்ந்தேன் நான்.

இந்த கதை அவர்கள் யாரையும் பற்றியது அல்ல. சமீபத்தில் நான் சந்தித்த வியட்நாமில் நிரந்தர வாசம் செய்யும் ஒரு தமிழ் நண்பர் சொன்னது இது.

வியட்நாம் போருக்கு முன், இங்கு சைகானில் உள்ள கோயிலுக்கு தமிழ் நாட்டில் இருந்து பூசாரி ஏற்பாடு செய்வது வழக்கமாம். அந்த வகையில் தமிழ் நாட்டு நவக்கிரகக் கோயிலில் இருந்து ஒருவர் வியட்நாம் வந்தாராம். வந்தவர் இங்கு ஒரு வியட்நாமிய பெண்ணை மணந்தாராம்.

போர்க் காலத்தில், தமிழ் நாடு திரும்பிய அவர், தமது வியட்நாமிய குடும்பத்தையும் தனது ஊரிலேயே ஒரு தனி வீட்டில் குடியமர்த்தினாராம். அவரது குழந்தைகள் அங்கு வளர்ந்து, பிற்காலத்தில் வியட்நாம் நாட்டில் பணி புரிந்து தற்போது தொழிலதிபராய், சிறந்த நிலையில் வாழ்கின்றனர், எனக் கதையை நிறைவு செய்தார் எனது அன்பு நண்பர்.

எனக்கு, தஞ்சையில் எனது பள்ளி நாளில் எங்கள் வீட்டின் உரிமையாளர் தங்கவேல் ஐயாவும், மலேயாவில் இருந்து அவர் வரவழைத்து பின்னாளில் மணந்து கொண்ட குடவாசல் டீச்சரும் அவரது மூன்று மகள்களும் அழகு சீனப் பதுமைகளாக மனக்கண் முன் வந்து சென்றனர்.

வாழ்க்கைதான் மனிதர்களை எங்கோ பிறக்க வைத்து, எங்கோ வாழ வைக்கும் விந்தை!

பயணிகளின் கனிவான கவனத்துக்கு

பயணிகளின் கனிவான கவனத்துக்கு

தமாம் பாலா

பயணிகளின் கனிவான கவனத்துக்கு; இரயில் நிலைய அறிவிப்பில் நாம் கேட்ட அழகான அன்பான பெண்குரல். அந்த குரலுக்குச் சொந்தக்காரர் யாரோ தெரியாது ஆனால் குரல் மட்டும் மிக பரிச்சயமானது.

எண்பதுகளில் வானொலி கேட்டவருக்கு டில்லி சரோஜ் நாராயண சாமியும், இலங்கை வானொலியில் ராஜேஸ்வரி சண்முகம் என நினைக்கிறேன் அவர் குரலும் நாம் வியந்தவை.

பிற்காலத்தில் தொலைக்காட்சியில் ஷோபனா ரவி மற்றும் அழுத்தமான வணக்கம் சொல்லும் நிர்மலா பெரியசாமி வரை குரலழகியர் பட்டியல் முடிவில்லாத ஒன்று.

பெண் வாசனையே அற்ற அரேபிய ஆணுலகத்திலும் ஆங்காங்கே பெண் குரல் தென்படுவதுண்டு. தனது காரில், கூகுள் வரைபடத்தை வழிகாட்டும் பெண்குரலைக் கேட்பதற்கே தெரிந்த வழியாயினும், மீண்டும் மீண்டும் வழி கேட்போம் என  நண்பர்கள்  கூறுவதுண்டு. யூ டர்ன் என்பதை, டர்ன் லெப்ட் அண் டர்ன் லெப்ட் என்று அவள் கூறும் அழகை ரசிக்க ஒரு ரகசிய ரசிகர் மன்றமே அமைத்து விட்டார்கள் மானசீகமாக.

அலுவலகத்துக்கு, கம்பெனி காரிலோ, க்ராப் டாக்ஸி அல்லது க்ராப் பைக்கில் செல்வதில் எந்த சுவாரசியமும் இல்லை. சைகானில் பேருந்தில் சென்றால் இன்னும் கூட நமது அந்தக்காலம் போல குழந்தைகள் எழுந்து பெரியவருக்கு இடம் தருவது அற்புதமான காட்சி.

பேருந்தில் ஒவ்வொரு நிறுத்தம் வரும் போதும், பதிவு செய்த குரலில் ஒரு பெண், பாபு காக்கா என்றும் செ சப் டிஞ்சா என்றும் அறிவிப்பு செய்கிறாள். அவள் அதை முடிக்கும் முன் அடுத்த நிறுத்தமே வந்து விடுகிறது. ஆங்கில சொற்களை வியட்நாமிய மொழியில் கொஞ்சிக் கொஞ்சி சொல்லும் அந்தப் பெண், டைகோ என்றால் டைகர்- ஹைனிக்கன் பியர் தொழிற்சாலை வந்து விட்டது என்று பொருள். கன் ட்ரி ஹவுஸஸ் என்ற உணவு மற்றும் குடிப்பிடங்களை அவள் குறிப்பிட்ட போது எனக்கு இது பற்றி எழுதா விட்டால் தலை வெடித்து விடும் விக்கிரமாதித்தா என்றே ஆகி விட்டது.

ஹோச்சி மின் சிட்டியின் இன்னொரு பக்கத்துக்கு மாறிய பின் வேறொரு பதிவுடன் உங்களை மீண்டும் சந்திக்கிறேன். அது வரை வணக்க்கம்!

தோய் அன்

தோய் அன்

தமாம் பாலா

இது ஒரு ஞாயிற்றுக் கிழமை. சைகானில் ஏப்ரல் மாத மதிய வெயில் மழைச்சாரல் போல் பெய்து கொண்டிருக்கிறது. நண்பர் ஒருவரைப் பார்க்க ஒரு மணி நேரப் ப்யணம் கூடவே கைபேசியில் தோய் அன் தட்டச்சு.

வியட்நாமில் கோவிட் காலம் முடிவடைவது போல இல்லை. இருந்தாலும் பன்னாட்டு விமான சேவை தொடங்கி விட்டது. இரண்டாண்டு கடந்து, ராதிகாவும் சென்னைக்கு, ஊரெல்லாம் சுற்றி ஹோசிமின்-ஹனாய்-டில்லி-சென்னை என்று கடந்த மாதம் சென்று சேர்ந்திருக்கிறாள்.

நானும் ஹோசிமின் நகரம் விமான நிலையத்தில் இருந்து மாவட்டம் 12ல் எங்கள் குழுமத்து வீட்டுக்குக் குடி மாறி விட்டேன். முன்பு இருந்த நகரத்து 15ம் மாடி அடுக்கு மாடி குடியிருப்புக்கும், மாவட்டம் 12ந் தோய் அன் புற நகர் பகுதிக்கும் எத்தனையோ வித்தியாசங்கள் உண்டு.

குறைந்தது 1 மணி நேரப் பயணம், 10.12 கிமீ தூரத்துக்கு. காலையில் சீக்கிரம் எழுந்து கிளம்புவது சிரமமாக இருக்குமோ என நினைத்தேன், ஆனால் அது எளிதாகவே இருக்கிறது. சாப்பாட்டுப் பிரச்சினை என்பது மட்டும் எளிதில் தீர்க்க இயலாதது, அதுவும் வெளிநாடுகளில் வாழும் போது.

காலையில் கியா டிங் பூங்கா முன்பு, ஒரு பெண் அவித்த சர்க்கரை வள்ளிக்கிழங்கள், வேக வைத்த சோளம் ஏன் சிறு வாழைப்பழங்கள் கூட அந்த வகையில் தயார் செய்து நடைபாதையில் அமர்ந்திருப்பாள். தினமும் மாறிமாறி வாங்கி அவளது விலைப்பட்டியல் எனக்கும் அதுப்படி ஆகி விட்டது. ஒரு நாள் சோளத்துக்கு சர்க்கரை வள்ளியின் விலை போட்டு மீதி சில்லரை தந்தாள். அவளுக்கு நினைவூட்டி சரி செய்தேன். இன்னொரு நாள் ஏழாயிரம் கேட்டாள், என்னிடம் சில்லரையாக ஆறாயிரமும் முழு நோட்டாக நூறாயிரமும் இருந்தன. ஆறாயிரமே போதும் என்று சொல்லி விட்டாள். பெரிய நோட்டு வாங்கினால் மீதி சில்லரை தரும் பொறுப்பு வந்து விடும் அல்லவா?

நேற்று சனிக்கிழமை, ஊரில் தெலுங்கு வருடப்பிறப்பு பண்டிகை என ராதிகா நினைவூட்டினாள். அரைநாள் வேலை தானே என்று மதியம், மாவட்டம் 1க்கு சென்றேன். அங்கு பனானா உணவகத்தில் மலேசியத் தமிழர் ராமனின் உபயத்தில் நல்ல சைவ சாப்பாடு பரோட்டவுடன். எதேச்சையாக வந்த முன்பு சவூதியில் இணைந்து பணி செய்த தமிழ் நண்பரையும் அங்கு சந்தித்தேன், எதிர்பாராத விதமாக. பழைய கதைகள் நிறைய பேசினோம். மாரியம்மன், தண்டாயுத பாணி கோயில்கள் சென்று விட்டு, இந்திய மளிகைப் பொருள் கிடைக்கும் கடைக்குப் போய் விட்டு நண்பர் விடைபெற்று அவரது ஊருக்கு கிராப் டாக்ஸி பிடித்து சென்று விட்டார்.

நானும் மாலையில் தோய் அன்னுக்கு திரும்பி விட்டேன். இரவு உணவுக்காக அக்கம் பக்கத்து வீதிகளில் சுற்றித் திரிந்த போது, ஒரு காம் சாய் கடை கண்ணில் பட்டது. அரிசி சோறும், கொஞ்சம் போல டோபூ, காய்கறிகள், முளை கட்டிய தானியம், மிளகு சூப் என்று ஒரு வித்தியாசமான வியட்நாமிய சாப்பாடு. கடையின் உள்ளே பெண் புத்தர் படமும் உள்ளூர் மொழியில் போதனைகளும் இருந்தன. பெட்ரோமாக்ஸ் லைட்டே தான் வேணுமா என, ருசி அறியாத பசியில் ஒரு கட்டு கட்டி விட்டேன். 

அந்த தோய் அன்னின் முன்னிரவில்,ஆங்காங்கே இருட்டும் வெளிச்சமுமாக மக்கள் அவரவர் வீட்டுக்கு முன் குடும்பத்துடன் அமர்ந்து குடித்து, உண்டு, கதை பேசி மகிழ்ந்திருந்தனர். நான் சந்திர மண்டலத்தில் இறங்கிய நீல் ஆர்ம்ஸ்ட்ராங் போல, அந்த பிரதேசத்தில் காலடி எடுத்து வைத்த முதல் இந்தியனாய் என்னை நினைத்த படி, என் வீடு வந்து சேர்ந்தேன்.

எனது தோய் அன் பதிவு முடிந்தது, நண்பர் வந்து அழைத்துச் செல்ல காத்திருக்கும் இந்த நொடியில்.

பொங்கல் 2022

மண்ணில் செய்த பானையில்

மண்ணில் விளைந்த அரிசியும்

மண்ணில் தோன்றி கணுவாய்

விண்ணோக்கிய கரும்பையும்

சாறாக்கி வெல்ல சர்க்கரையாய்

சோறாக்கி நெய்யும் திராட்சையும்

சேர்த்து பாலுடன் பொங்கலிடும்

தருணம்  நாளை வரப் போகிறது

கற்றறிந்தால் துறைபோகியவன்

என்பார்  நீரையும் மண்ணையும் 

கால்நடை செல்வத்தையும் தனது

அனுபவ அறிவால் படித்ததோர்

இயற்கை விவசாயி வயலுக்குள்

அயராது ஆண்டு முழுதும் செய்த

அருந்தவத்தின் பயனை அழகாய்

அறுவடை செய்து அதை பொன்

பொருளாய் மாற்றும் இந்நேரம்

திருமகள் வீட்டின் வாசல் கதவை

தட்டும் சத்தத்தில் கோமாதாவின்

கழுத்து சலங்கை ஒலி சேரட்டும்

பொங்கலோ பொங்கலென்றும்

ஓங்கி ஒலிக்கட்டும் சிறுவர் குரல்

இல்லந்தோறும் நிறைந்திடட்டும்

எல்லாவளமும் நலமும் மகிழ்வும்

இன்றிரண்டு

இருபது இருபத்தொன்று என்று

ஒரு ஆண்டு நேற்றோடு முடிந்து

இருபது இருபத்திரண்டு இன்று

வருகிறது புத்தாண்டாக சிறந்து

களங்கமில்லா தேதி மாதமென

விளங்கவரும் ஒன்றும் ஒன்றும்

அளவில்லாத அரிய வாய்ப்புகள்

உளமார உழைப்பவருக்கு தந்து

இரண்டு சுழியம் இரண்டிரண்டில்

புரண்டு படுத்துறங்காமல் எழுந்து

புத்துணர்ச்சியுடன்  கடமை செய்து

அத்துடன் அடுத்தவர் துன்பத்தை

பரிவுடன் பணிவுடன் பண்புடன்

அறிந்துணர்ந்து துயர் களைந்து

செறிவான நிறைவான இலக்கு

தெரிவு செய்து சாதிக்க வாழ்த்து

ஆண்டவனும் நானும்

ஆண்டவன் அருளால்

தாண்டவம் ஆடுவதாக

மகிழ்ச்சி வாழ்விலென

மனமார வாழ்த்தினார்

மகிழ்ச்சியும் வாழ்வும்

தாண்டவமும் அருளும்

புரிந்த எனக்கு ஒன்று

புரியவில்லை யாரந்த

ஆண்டவன் அவனும்

நீண்டகாலம் முன்னே

ஆண்டவனா நாட்டை

ஆட்சியில் கடந்தகால

இறந்தகாலத்தில் வரும்

இவன் இன்றும் ஆளும்

இல்லை ஆளப்போகும்

இன்னொரு அவதாரமா

நேற்றைய ஆண்டவனின்

இன்றைய தேடலில் நாம்

சுயநலப் பேய்களாய் மாறி

பணப் பேய்களாய் திரிந்து

ஆள்பவர் காலில் விழுந்து

ஆசிகள் பெற்று சொல்வது

ஆண்டவன் அருளால் என

தாண்டும் பாம்புக் கயிறாய்

கடவுள் இல்லை

காலையில் பிள்ளையார்

கோயிலில் பூசை செய்து

மாலையில் ஆஞ்சநேயர்

கோயிலில் வடைமாலை

சார்த்தியும் குடும்பத்தில்

பார்க்கவே முடியவில்லை

நிம்மதி மகிழ்ச்சி சிரிப்பை

வெகுமதி நல்வளர்ச்சியை

வேண்டும் தெய்வங்களின்

சுயவிபரம் வரசித்தி படித்து

வட இந்திய சாய்பாபாவை

திடமாக நம்பினேன் ரொம்ப

காலம் பலன் தந்த பாபாவும்

ஆலகால கோவிட் வந்தபின்

சீலம் குறைந்து போனாரோ

மேல வீதி ராமரைப் பார்த்து

நாலு கேள்வி நறுக்கென்று

நானும் கேட்டிடலாம் என்று

எட்டி நடை போட்டேன் என்

எதிரில் வந்தார் கறுப்பில்

சட்டை போட்டு கண்சிவந்த

குட்டைத் தோழர் ஒருவரும்

கடவுள் இல்லை இல்லவே

இல்லை பகுத்தறி என்றார்

அறிவில் உண்டோ பகுத்த

மற்றும் பகுக்காததும் சுட்ட

பழம் சுடாத பழம் போலவும்

பழனியப்பன் ஔவையின்

உரையாடல் போல கடவுள்

இல்லை என்பதை கடவுள்

கோயிலில் மட்டும் இல்லை

சிலையினுள் ஒளிந்திடவும்

இல்லை என்றும் நம்பிக்கை

மூடம் ஆகும்போது மனிதன்

முடம் ஆகிறான் சொன்னது

கடவுள் மறுப்பின் பெரியார்

கடவுள் மறுப்பு மனிதத்தின்

திடமான ஏற்பு உனக்குமுன்

உள்ள மனிதனை நம்பாமல்

உள்ளத்தில் உள்ளதாக ஒரு

இறையை நம்புகின்றாயோ

திரையை செலுத்துவாயோ

திரை விலக்கி தரை பார்க்க

விரைவில் வரும் பகுத்தறிவு